|
ͅ ΠΑΥΛΟΣ ΒΡΕΛΛΗΣ ο Ευεργέτης της Ιστορίας μας ο μεγάλος Έλληνας, ο
μεγάλος δάσκαλος, ο μεγάλος καλλιτέχνης, που δεν τίμησε ούτε η Πολιτεία, ούτε
η Ακαδημία Αθηνών
Ο Θεός έδειξε από την πρώτη στιγμή το θέλημά
Του αλλά και την αποστολή που θα του ανέθετε φέρνοντάς τον στον κόσμο το 1923 στα Ιωάννινα, ανήμερα της 25ης Μαρτίου! Ανήμερα της επετείου της Παλιγγενεσίας του
1821, την οποία θα υπηρετούσε σε όλη του τη ζωή, αρχικά μαζεύοντας το υλικό
και τις μορφές της μέσα του και στη συνέχεια δημιουργώντας τες με κερί και τέχνη
ζηλευτή στο Μουσείο του! Τεσσάρων
μόλις χρονών ορφάνεψε από μάνα και στα εννέα
του από πατέρα… Τον ρόλο της ανατροφής, μα και τον δυσκολότερο
της διάπλασής του, ανέλαβε με μεγάλη επιτυχία η θεία
του Σοφία Στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής, έφηβος
τότε, τον συνέλαβαν οι Γερμανοί και τον έβαλαν
μαζί με άλλα Ελληνόπουλα να συλλέγουν βόμβες, οβίδες και χειροβομβίδες που
δεν είχαν εκραγεί! Κάθε μέρα μελλοθάνατος!
Γιατί δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που τα βλήματα έσκαγαν και δεν ξανάβλεπε
ποτέ πια τους συντρόφους του! Τότε αμέσως σχεδίαζε και αποθανάτιζε τη μορφή
τους πάνω σε ό, τι έβρισκε, συνήθως ξύλα… Μετά την Απελευθέρωση, μπαίνει το 1945 με προτροπή της Δασκάλας θείας
του, στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική
Ακαδημία και αποφοιτά το 1947!
Το 1949
γράφεται στην Ανωτάτη Σχολή Καλών
Τεχνών
στην Αθήνα, αλλά τη χαρά και την πρόοδό του θα ανακόψει η στρατιωτική θητεία του κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο που τον σημαδεύει ψυχικά και τον αποσυντονίζει… Ξαναβρίσκει όμως το δρόμο που με τόσο κόπο
είχε χαράξει ως τότε, με κατασκευές σε
πηλό, χαρακτική και ζωγραφική, ενώ παράλληλα αθλείται και μάλιστα παίρνει μέρος με διακρίσεις και πρωτιές σε Αγώνες άλματος επί κοντώ ("Άκτια"
1950, "Δωδωναία" 1950)! Ταυτόχρονα, παρακολουθεί μαθήματα Βυζαντινής Μουσικής και ορθοφωνίας! Αναγκάζεται όμως να τα
εγκαταλείψει αργότερα όλα αυτά, για να αφοσιωθεί εξ΄
ολοκλήρου στα μαθήματα της Σχολής, που απαιτούν όλο και περισσότερο χρόνο και
ενέργεια. Το
1954, αποφοιτεί τελικά από τη Σχολή Καλών Τεχνών, με Θεωρητικό και
Πρακτικό Πτυχίο, αλλά δεν σταματά
εκεί και με υποτροφία παρακολουθεί μαθήματα Τέχνης και Τεχνικής
της Χαλκογλυπτικής στη Φλωρεντία (όπου εργάζεται για σύντομο χρονικό
διάστημα) και Ψηφοθεσίας στη
Ραβέννα!. Διαρκώς προσπαθεί να ταξιδεύει στο
εξωτερικό, ώστε να παρακολουθεί καινούριες εκθέσεις ή να επισκέπτεται σημαντικά
Μουσεία, ενώ είναι μεγάλη η συγκίνησή του όταν του ανατίθεται η συντήρηση τμημάτων του Μουσείου Ακροπόλεως από τον Ιερό Βράχο! Κατόπιν εργάζεται για τρία περίπου χρόνια στο Αρχαιολογικό
Μουσείο,
αποκτώντας και δυο αναγνωρισμένα διπλώματα ευρεσιτεχνίας, τα οποία χρησιμοποίησε Από το 1958
εργάζεται ως Καθηγητής Τεχνικών
σε Γυμνάσια και Λύκεια των Ιωαννίνων, όπου ανακαλύπτει τις αδυναμίες του
συστήματος της Εκπαίδευσης. Επειδή δεν υπάρχει ανάλογος κύκλος μαθημάτων για
υποψήφιους Α.Σ.Κ.Τ., ιδρύει δική του Σχολή δίνοντας απαραίτητα εφόδια στα παιδιά, με ελεύθερο και
γραμμικό σχέδιο, αλλά και χρήσιμα στοιχεία από την καλλιτεχνική εμπειρία του! Από το 1960 δημιουργεί στους Μουζακαίους Ιωαννίνων μονάδα αναπαραγωγής κεραμικών προτομών των μεγαλύτερων προσωπικοτήτων της αρχαίας Ελλάδας, όπως των Περικλή,
Ασπασίας, Αλέξανδρου, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αισχύλου, Θουκυδίδη, Σωκράτη,
Ιπποκράτη, Σαπφούς και άλλων, με οδηγό τα αντίστοιχα εκθέματα των Μουσείων! Το 1962 παντρεύεται τη Μαρία Γιαννίση και αποκτά δυο
παιδιά, τον Κωνσταντίνο (1966) και την Άννα (1970), ενώ εκεί πίσω στα Ιωάννινα του δίνεται η δυνατότητα
να επανασυνδεθεί με την ηπειρώτικη λαϊκή
τέχνη. Παράλληλα
λαμβάνει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στο εσωτερικό και
εξωτερικό, ενώ παρουσιάζει και ατομική
του έκθεση στο Λονδίνο το 1972, με θέμα "Αναμνήσεις από την Τανάγρα" και
"κινητική γλυπτική"! Καθώς
ταξιδεύει, ερευνά και συλλέγει πάντα με μεγάλη προσοχή και αγάπη στοιχεία, πληροφορίες,
τόπους μορφές, ανοίγει ολοένα και περισσότερο μια νεανική πηγή της ποίησής του, που τον οδηγεί να εκδώσει τελικά τις "Θύμησες" το 1969, τις "Φόρμες" το 1972, το "Σίδερα, Πέτρες και Λουλούδια" το 1975!
Το 1982
εκδίδει δύο ακόμη ποιητικές του συλλογές, το "Ήταν και Είναι" και το "Λαμαρίνες και Παράνομοι», ενώ έχει προσθέσει
στο αρχικό του Μουσείο και άλλα
θέματα-αίθουσες. Και έχει σχέδια για πολύ περισσότερα έργα, αλλά ο χώρος
αποδεικνύεται πλέον πολύ μικρός για ένα τόσο μεγάλο έργο! Και βοήθεια δεν υπάρχει
από πουθενά… Τότε,
το 1983, έχοντας συνταξιοδοτηθεί με το βαθμό του Γυμνασιάρχη και ενώ είναι πια 60 ετών, αποφασίζει να κάνει ένα νέο ξεκίνημα, αφιερώνοντας όλου του τον εαυτό στον μεγάλο
του στόχο: ένα ολοζώντανο Μουσείο
Ιστορίας, γεμάτο αληθινούς, ζωντανούς ήρωες, που μπορούν να μας διδάξουν και
να μας καθοδηγήσουν!
Στη συνέχεια ακούραστος και αεικίνητος άρχισε
να διαμορφώνει και τον εσωτερικό χώρο, ξεφεύγοντας από τα κλασικά Μουσεία και
προσπαθώντας να φτιάξει ποικίλα σκηνικά, που θα φιλοξενούν και θα αναδεικνύουν τα
ομοιώματά του, όλα παρμένα από την Ελληνική
Ιστορία!
Δημιουργώντας δηλαδή «ιστορικό Στην
τιτάνια αυτή προσπάθεια, στέκονται τώρα δίπλα του παλιοί φίλοι και μαθητές του και ο Σύλλογος "Φίλοι του Μουσείου Παύλου Βρέλλη", ενώ υπήρξε σημαντική
- αν και αργοπορημένη η αρωγή του κράτους στα τελειώματα του Μουσείου, όταν η
Μελίνα Μερκούρη (Υπουργός
Πολιτισμού) και ο Αλέξανδρος
Παπαδόπουλος (Υπουργός Οικονομικών), βοήθησαν
το έργο του, υποστηρίζοντάς τον και ηθικά και οικονομικά! Και το
έργο του είναι πραγματικά αξεπέραστο, μοναδικό, συγκινητικό, ιστορικό και
πρωτίστως εθνικό! Ζωντάνεψε ήρωες, Αγίους,
πρόσωπα και στιγμές που είχαν ξεχαστεί και ξεθωριάσει από τον ξενισμό, την
αδιαφορία, την άγνοια, την ισοπεδωτική τηλεόραση και τα περίφημα ΜΜΕ! Κράτησε αναμμένη τη δάδα του Γένους! Έφερε
το χθες στο σήμερα και έφτιαξε το Μουσείο
του ιστορικού μας χωροχρόνου! Υπήρξε ένας νέος «Φειδίας»
που σμίλεψε τη ζωφόρο της Παλιγγενεσίας! Ένας νέος «Ελύτης
της γλυπτικής» που με κερί αντί για πένα,
κέντησε με τρανές μορφές τα ακρογιάλια και τα κάστρα της Ελληνικής Ιστορίας!
Τη Μνήμη του ¨Εθνους!
Δείχνοντας το σωστό μονοπάτι του
Ελληνισμού! Ο Παύλος
Βρέλλης, ζωντάνεψε στο δικό του «Μουσείο
Ελληνικής Ιστορίας» και τους Ηπειρώτες Ευεργέτες, που τόσο θαύμαζε,
χωρίς ίσως να έχει συνειδητοποιήσει ότι και ο ίδιος
είχε γίνει ένας πολύ μεγάλος, μοναδικός
και αξεπέραστος Εθνικός Ευεργέτης της Ελληνικής Ιστορίας, ζωντανεύοντας το θρυλικό 1821, μα και το Έπος
του 1940-41 και τόσα άλλα ακόμη! Για όλη αυτή την προσφορά του τιμήθηκε
από την Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας (1981), Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία Ελλάδας
(1982), Φυσιολατρικό Σύνδεσμο Πατρών
(1984), Τοπική Ένωση Δήμων και
Κοινοτήτων (1991), Δήμο Ιωαννιτών
(1992), Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
(1992), Σύλλογο Ιωαννιτών Άγιος
Γεώργιος (1992), 8η Μεραρχία
(1993) και άλλους, αλλά όχι από την επίσημη
πολιτεία, ούτε από τον Πρόεδρο
της Δημοκρατίας, ούτε από τη Βουλή των
Ελλήνων, ούτε από την Ακαδημία
Αθηνών,
όπως θα ταίριαζε σε μια τέτοια, σπάνια,
ασύγκριτη και δημιουργική μορφή, σε έναν μεγάλο Έλληνα, σε έναν μεγάλο δάσκαλο
της τέχνης και της Ιστορίας μας! Το έργο του ποτέ δεν προβλήθηκε στην πρώτη σελίδα, στα κεντρικά δελτία, στις «μεγάλες»
εκπομπές, μα διαδόθηκε στόμα με
στόμα από όλους τους Έλληνες! Από εκείνους που δίδαξε με το ήθος, τη σεμνότητα
και το ανυπολόγιστης εθνικής και καλλιτεχνικής αξίας έργο του! Από αυτούς που
γνώρισαν τις ρίζες και τους προγόνους τους μέσα από την ψυχή και τα χέρια
του! Ο Παύλος
Βρέλλης, τις 23 Ιουλίου 2010 μ.Χ., έχοντας κλείσει τα 87 του χρόνια, ξεκίνησε
με το τελευταίο κερί του για την αιωνιότητα! Για να συναντήσει από κοντά, όλους
εκείνους τους ήρωες και Αγίους, που αγάπησε, θαύμασε, σμίλεψε και ύμνησε όσο
κανείς! Τον ευγνωμονούμε! Δείτε από κοντά το
σπουδαίο έργο του κορυφαίου Έλληνα δασκάλου Παύλου Βρέλλη: |
|
|
·
Κρυφό σχολειό ·
Διονύσιος ο Φιλόσοφος ·
Ηπειρώτες Ευεργέτες ·
Δάσκαλοι του Γένους ·
Η ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας ·
Κατσαντώνης ·
Ο σκλαβωμένος Ελληνισμός στις φυλακές ·
Ρήγας Βελεστινλής (Φεραίος) ·
Η Ανατίναξη της Αγίας Παρασκευής στο Κούγκι ·
Κοσμάς ο Αιτωλός ·
Κλέφτες και αρματολοί ·
Η σφαγή του Αλή πασά ·
Κυρά Βασιλική ·
Μακρυγιάννης (1798 - 1864) ·
Πολεμιστές του 1821 ·
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (1770 - 1834) ·
Νικηταράς Σταματελόπουλος (1781 - 1849) ·
Κωνσταντίνος Κανάρης (1790 - 1877)
|
·
Παύλος Μελάς (1870 - 1904) ·
Μπιζάνι ·
Εχθρικά κράνη ·
Το στρατηγείο του1940, στη σπηλιά του Καλπακίου (Ελαία) ·
Οι γυναίκες της Πίνδου (1940) ·
Γράμμα από το μέτωπο της Αλβανίας ·
Παρατηρητήριο - Πολυβολείο ·
Ορεινό χειρουργείο ·
Ορεινό Πυροβολικό ·
Ρούπελ (6 Απρίλη 1941) ·
Μάχη της Κρήτης (20 - 31 Μάη 1941) ·
Κυρά της Ρω ·
Γερμανικοί Φούρνοι ·
Κύπρος ·
Μικρά Ασία (1922) ·
Βυζάντιο ·
Αρχαία Ελλάδα ·
Το εργαστήρι μου |
